ابتدا می بایست بگویم مطلب را که این
دفعه ترجمه کردم به صورت مادی و معنوی مطلق به
خانم "Linda
Stradley"
می باشد و ایشان اکیدا ذکر کرده اند که
باید هر کسی که از مطالب استفاده کرده است اسم
سایت و خودشان را ببرد و ما امانت را رعایت
کردیم.(منظورش همان کپی رایت خودمان است! و
اول مقاله داستان نوشته.)
در ابتدا پیتزا در ایتالیا از ترکیبی از
پنیر و نان خمیری و سس فصل گوجه فرنگی و روغن
و دیگر چیزها مانند سوسیس پخته می شد. باور بر
این است که کلمه پیتزا از واژه ایتالیایی
قدیمی "Pizzicare"
به معنی نکته یا قاپیدن یا شهامت به وجود آمده
است.
بعضی عقاید دیگر وجود دارد که پیتزا توسط
اهالی فنیقه(یونانیان) یا اهالی روم و هر کس
دیگر اختراع شده. در حقیقت، کسی که رمز مخلوط
کردن آرد با آب و پختن و گرم کردن آن را بر
روی سنگ های داغ آموخت، پیتزا را کشف کرده. در
یکی از مدل های بسیار مختلف آن، پیتزا بخش
اصلی رژیم غذایی و برنامه غذایی ایتالیاییان
عصر حجر بوده است.
اولین
مدل پیتزا مدلی بود که تکه ای خمیر را بر روی
سنگ آتشی می پختند. بعد
از پختن، به آن ادویه می زدند و سپس قداری
گوشت و آب گوشت به آن می زدند و باقی
مخلفات. گفته شده است که ایده استفاده از نون
به عنوان بشقاب توسط یونانیان ابدا شده
، کسانی که از نانهای دایریای استفاداه می
کردند.(plankuntos)و
این غذا توسط افراد کارگر
و خانواده اشان پخته و خورده می شد، چون غذایی
کم خرج و راحت و مناسب بود.
600 سال قبل از میلاد
در اوج امپراتوری ایرانیان، گفته شده که
سربازان داریوش کبیر که در جنگها ی طولانی
شرکت می کردند از نوعی نان پخته شده دایره ای
همراه با پنیر و خرما تغذیه می کرده اند.
300 سال قبل از میلاد
Marcus Porcius Cato
که همچنین
Cato the Elder
گفته می شود اولین کتاب تاریخ روم را نوشت، او
در کتاب خود به "نان های خمیری و گردی پوشیده
شده بود از روغن زیتون و سبزیجات و پخته شده
روی سنگهای آتشین" اشاره کرده است.
100 سال قبل از میلاد
در کتاب "The
Aeneid"
نوشته شده توسط "Virgil"،
افسانه های رومیان توصیف شده است و همچنین در
این توصیفات پختن دایره ای از نان ها خود
نمایی می کند:
« در زیر سایه درخت، قهرمان
صندلی چوبی را با کلوخها
پوشانید، همراه با نانهای
قالبوار، و با سر آشپزانش، از
میوه های چنگل تناول کرد. آنها
لذت بردند و (نه بدون –
فرمان خداوند) . آنان در کمال
رضایت و آرامش فرمان
هجوم به گشنگان و مفت خوران
دادند. و همه چیز را
را بلعیدند و چیزی جز بوی غذا
باقی نگذاشتند.و قالبها
ی آرد آنان ... نگاه کن، ما از
نانهای بشقاب وار تناول
می کنیم، ...
»
قرن یکم میلادی
اطلاعات آشپزی ما درباره رومیان از
Pompeii
و
Marcus Gavius Apicius
به نام کتاب "De
Re Coquinaria"
گرفته شده است. "آپیشز" از نظر نوشتن مسائل
آشپزی بسیار ماهر است. او غذا های آنتیک
رومیان باستان با اطلاعات کامل برای ما معرفی
کرده است. و این در واقع مشخص شده که "آپیشز"
علاقه بسیاری به غذاها داشته تا جایی که خودش
را مسموم از ترس مرگ از
گرسنگی
می کند ( زمانی که سرمایه گذاری او رو به بی
نظمی و تخریب رفته). کتاب "آپیشز" همچنین
دارای دستوراعمل پخت غذاها با همراه داشتن
انواع مختلف ترکیبات غذایی در نان است. در این
دستور غذایی از
گوشت مرغ ، مغز کاج، پنیر، نعنا، سیر، فلفل و
روغن
در واقع همان ترکیبات پیتزا امروزی استفاده می
شده ( راستش مغز کاج کی خورده ؟ ). در
انتهای این
دستور غذا نوشته شده است(فکر کنم لاتین!) "insuper
nive, et infers"
که یعنی در برف سردش کنید و بعد
سرو کنید.
در 79 سال بعد از میلاد مسیح، در بقای
اجساد آنان مدارکی پیدا شده که نشان دهنده پخت
کیکهای صاف و زیاد که در زمان "Pompeii"
و در نزدیک زمان "Neopolis"
خورده می شده ( آنان مستعمران یونان باستان
بوده اند! که الان به ناپلی معروف است ).
همچنین چیزهایی از بازارهای آن زمان پیدا شده
که همه آنها با تخته سنگهای مرمر و چیزهای
دیگر برای دادوستد بوده اند که مربوط به "pizzeria"
آن زمان بوده اند. "Museo
Nazionale"
در ناپلی مجسمه ای از "Pompeii"
که نشان دهنده حالتی به نام "pizzaiolo"
هست در معرض نمایش گذاشته.
قرن شانزدهم میلادی
1522- گوجه ها بازگردانده شده بودند به
"جهان جدید" ( پرو ). گفته شده بود که آن آنها
سمی شده بودند، ولی کمی بعد مردم فقیر ناپلی
گوجه های جدید را به خمیر و مخمرهایشان اضافه
کردند و اولین پیتزاهای ساده را درست کردند.
آنها معمولا دارای آرد، روغن زیتون، گوشت خوک،
پنیر و سبزیجات بودند و خانواده خود را سیر می
کردند. همه ساکنان ایتالیایی اعلام کرده اند
که این غدای اهای ناپلی بهترین است. در آن
زمان، میخانه ""Cerrigloi
که پذیرای سربازان اسپانیایی "Viceroy"
بود و در آن زمان آنان به بعضی وقتها به این
میخانه می آمدند ولی گفته شده است که آنها از
زمانی پیتزا به لیست غذای آنجا اضافه به صورت
گروه گروه وارد آن می شده اند.
قرت هفدهم میلادی
در قرن هفدهم میلادی پیتزا در میان
افرادی که به ناپلی سفر می کردند و در میان
قشر فقیر می رفتند و از غذایی به نام "pizzaioli"
میخوردند شهرت یافت.
قرن هجدهم میلادی
ملکه "Maria
Carolina d'Asburgo Lorena
"
زن پادشاه ناپلی (فردیناندو چهارم ) دارای یک
فر مخصوص در قصر تابستانی خود در "کپدیمونته"
بود که سر آشپز ایشان به وسیله آن برای ملکه
و مهمانهای او پیتزا سرو و آماده می کرد.
قرن نوزدهم میلادی
1889- "آمبرتو" اول پادشاه آن زمان
ایتالیا و زنش ملکه "مارگریتا دیساویا" در قصر
تعطیلاتی خودشان آشپزی به نام "Raffaele
Esposito"
که کارش فقط پختن پیتزا بود داشتند. او دو مدل
پیتزا آماده می کرد: اولی با گوشت گراز،پنیر،
ریحان و دیگری با نوعی پنیر ایتالیایی به نام
"موزارلا" ، ریحان و گوجه ( به رنگ پرچم
ایتالیا ). و ملکه آنقدر دومی را دوست داشت
که نامه ای به پیزایئلو در باره ی پیزای او و
تشکر نوشت و گفت: « مطمئن کنم تو را که سه
نوع پیتزای تو واقعا خوشمزه است... ». "Raffaele
Esposito"
این غذای مخصوص خود را به ملکه اختصاص داد و
آن را "Pizza
Margherita"
نامید. این پیتزا استاندارد شده امروزه بهترین
پیتزای ایتالیا و ناپلی و جهان است.
در اواخر قرن نوزدهم میلادی، پیتزا در
خیابان های ناپلی به عنوان صبحانه و نهار و
شام فروخته می شد. این پیتزاها از اندازه های
بزرگ قدیم مقداری کوچک تر شدند و و در فر های
آشپزان بخته شدند و بروی آنها به و سیله قارچ
ها و ماهی کولی تزیئن می شد.
پیتزا با ایتالیایها در اواخر قرن 19 به
آمریکا هم رسید. پیتزا اولین بار در شیکاگو
به وسیله آقای "پدلر" با یک ظرف بزرگ پر از
پیتزا بر روی سرش که در خیابان "تیلور" راه
می رفت معرفی شد. البته این یک را فروش سنتی
پیتزا در ناپلی بود و دیگر حواشی را ذکر نمی
کنم.
قرن بیستم میلادی
1905- "Gennaro
Lombardi"
اولین "Pizzeria"
(همان پیتزا فروشی ها) را در "نیویورک" در
خیابان "اسپرینگ" افتتاح کرد. امروزه "Lombardo"
پیتزایی معروفی در آمریکا هست که همان مانند "Patriaca
dela Pizza"
رومیان است.
در
اوایا سال 1930 به مغازه میز و صندلی آوردو
شروع به پخت اسپاگتی هم کرد.
1945- سربازان آمریکایی با حضور در
ایتالیا در جنگ جهانی2 درخواست و تحسیت از آن
افزایش یافت. زمانی که سربازان از جنگ بر می
گشتند،
فقط به دنبال پیتزا می گشتند.
1950- تا سال 1950 آمریکاییها که زیاد
به پیتزا توجه نکرده بودند توجه آنها به این
غذا جلب شد و در مهمانیها به کار برده شد. تا
جایی که خواننده ای به نام "دین مارتین" در
یکی از آهنگهای خود می گوید: « وقتی که ماه
چشمهای گرد همچون پیتزای تو را می بیند، آن
خدای عشق یونانیان باستان است، ... »
1957- پیتزاهای منجمد شده ساخته شد و
در مغازه ها به فروش رسید. و آرام آرام به
مشهور ترین غذای منجمد تبدیل شد.
منابع:
Culinaria - The United States, A Culinary
Discovery, by Randi Danforth, Peter
Feierabend, and Gary Chassman, published by
Konemann Publishing, 1998.
Goldberg's Pizza Book, by Larry Goldberg,
published by Random House, 1971.
Let Eat - The History of Pizza, by Mani
Niall, http://wwwpastrywiz.com/letseat/pizzza.htm,
an internet web site.
Virgil's Aeneid, translated by John Dryden,
published by Penguin Classics, 1997.
The Complete Book of Pizza, by Louise Love,
published by Sassafras Press, 1980.
The History of Pizza, http://www.ghgcorp.com/coyej/,
an internet web site.
The History of the Pizza Margherita, http://www.caboto.com/pizza.htm,
an internet web site.
The Food Chronology, by James Trager,
published by Henry Holt and Company, 1995.
The Pizza Express Cookbook, by peter Boizot,
published by Elm Tree Books, 1976.
The Roman Cookery Book, a critical
translation of The Art of Cooking by Apicius,
translated by Barbara Flower and Elizabeth
rosenbaum, published by Harrap, 1958.
The Wonderful World of Pizzas, Quiches, and
Savory Pies, by Anna Ceresa Callen,
published by Crown Publishers, Inc., 1981.
